Kao istorijski roman Seobe govore o stradanju Srba sredinom XVIII veka na prostoru tada austrijske carevine. Iako jasno određen vremenom i prostorom, kao i istinitim događajima, ovaj roman govori o fenomenu stradanja nacionalnog bića kao univerzalnom fenomenu. Ovaj roman je i roman o nesreći unutar jedne porodice, o unutrašnjim dramama njenih članova. Roman o sentimentalnom sećanju na mladost i sreću. Roman o prolaznosti lepote, o bežanju u imaginarno. Roman o nemogućnosti povratka i u prostornom i u vremenskom smislu. Seobe postaju geografske, unutrašnje, imaginarne i realne: seobe postaju u čoveku i čovek postaje čovek u njima.