Knjiga priča Sto jada sadrži karakteristike koje su prisutne i u drugim pripovednim tvorevinama Emira Kusturice: dokumentarni sloj, autobiografsku podlogu, prepoznatljive ambijentalne topose, humorni dijalog. Kao bitnu razliku mogli bismo izdvojiti unekoliko slobodniji odnos prema temi.
Iako i u njoj ima tamnih sugestija, okupljenih i oko zbivanja, i oko situacija, i oko junaka, dominantna sugestija – koju nosi pripovedna rezultanta – kao da je upućena nekoj svetlosti koja se naslućuje. Stanje stvari je često rđavo, tok života izobličava ljudske sudbine, ali humanistički patos kao da nagoveštava da svaka vrednost nije zauvek izgubljena.
Iz pogovora Mila Lompara