„Dvojnik“ spada među najbolje kratke romane Dostojevskog. Ovaj njegov drugi roman na maestralan način tematizuje motive ludila, halucinacije, distorzije identiteta. Nabokov je smatrao ovaj roman najzanimljivijim delom Dostojevskog.
Protagonistu Goljatkina proganja njegov dvojnik, čovek koji mu je fizički potpuno identičan, ali sa psihološki potpuno suprotnim osobinama. Goljatkinov dvojnik je samouveren, agresivan, ekstrovertan i beskrupulozan. Dvojnik počinje da preuzima kontrolu nad Goljatkinovim životom, pokušavajući da uništi njegov ugled i položaj u ruskoj birokratiji, ali i unutar društvenog kruga. U nemogućnosti da pobegne od konstantnog prisustva svog dvojnika, odjednom čak i najobičniji svakodnevni događaji dobijaju užasavajuće posledice i glavni lik će se ubrzo naći na ivici nervnog sloma. Dvojnik neumoljivo i brutalno progoni Goljatkina, dok priča napreduje ka svom zastrašujućem razrešenju.
Ovde je, na delimično komičan način, ispričana tragedija glavnog junaka, stilom koji je intenzivno obogaćen fonetskom i ritmičkom izražajnošću. Cela priča, koja je na pojedinim mestima namerno nejasna i nerazumljiva, zapravo predstavlja psihološku studiju na temu podvojene ličnosti.