Oldos Haksli je 1953. godine pod stručnim nadzorom probao halucinogenu supstancu poznatu kao meskalin. Ubrzo se sve oko njega preobrazilo i čitav svet se ispunio natprirodnim značenjem. Svoja zapažanja opisao je s podrobnošću i rečitošću od kojih zastaje dah. Tako je nastao esej „Vrata percepcije“, svojevrsno istraživanje nepoznatih granica i zabačenih predela ljudske svesti, a dve godine kasnije i njegov nastavak „Raj i Pakao“, u kojem Haksli na osnovu sopstvenog iskustva preispituje prirodu misticizma.
Ova dva eseja postala su izuzetno bitna u kulturnoj klimi šezdesetih godina dvadesetog veka i nastavila su da jednako snažno utiču na shvatanje života mnogih narednih generacija. Kako ni danas ništa manje ne odišu osećanjem uzbuđenja i otkrića, ostaju jedan od najdubljih i najzanimljivijih prikaza vizionarskog iskustva koji je ikada napisan.