Henri Džejms (Njujork, 15. april 1843 — London, 28. februar 1916) bio je američko-britanski književnik. Bio je sin uglednog američkog teologa Henrija Džejmsa starijeg, brat filozofa i psihologa Vilijama Džejmsa i književnice Alis Džejms. Veći deo svog života proveo je u Engleskoj, čije je državljanstvo prihvatio neposredno pred smrt. Iako su nakon smrti pojedinci pokušavali da ospore njegov značaj kao pisca i književnog inovatora, Henri Džejms danas ima status kanonskog pisca svetske književnosti.
Prepoznatljiv je po romanima u kojima je prikazivao mlade Amerikance u susretu sa Evropom i evropskim stilom života. U romanima se poigrava svojom pripadnošću dvama svetovima, kako bi uspostavio jednu životnu filozofiju koja se okončava meditacijom o umeću življenja, odnosno življenja u skladu sa zahtevima i dvosmislenostima umetnosti. Njegovo umeće pisanja iz perspektiva različitih junaka omogućila mu je da ispituje i prikazuje različita područja ljudske svesti i stvarnosne percepcije. Džejmsova kreativna i originalna upotreba tačke gledišta, unutrašnjeg monologa i nepouzdanih pripovjedača vidno je unapredila mogućnosti forme romana i najavila pojavu modernizma. Osim romana i književnoteorijskih tekstova pisao je i drame, putopise, likovnu kritiku, biografije i autobiografiju.
Najznačajnija dela: Roderik Hadson (1875), Evropejci (1878), Portret jedne dame (1881), Princeza Kazamasima (1886), Bostonci (1886), Ono što je Mejzi znala (1897), Okretaj zavrtnja (1898), Krila golubice (1902), Ambasodori (1903), Zlatna posuda (1904).